همه افراد شرمندگی و داشتن احساس گناه را در زندگی خود تجربه می‌کنند. احساس گناه در واقع ناشی از حس مسیولیت‌پذیری افراد در قبال وقوع و یا شرایط نامطلوب و نامساعد برای خود و دیگران است. حتی برخی افراد وقتی مشاهده می‌کنند خود موفق هستند و دیگران در شرایط خوبی به سر نمی‌برند احساس گناه و شرمندگی می‌کنند.
داشتن احساس گناه می‌تواند اثرات مثبت و منفی در پی داشته باشد، به شرط آنکه بدانیم چگونه با آن برخورد کنیم. احساس گناه می‌تواند سبب افزایش عطوفت، مهربانی و گذشت و یا حتی ایجاد روند جدید و بهتری در زندگی افراد، اطرافیان و جامعه باشد، در اینصورت احساس گناه سازنده است ! اگر ندانیم چگونه احساس گناه را مدیریت کنیم آنگاه احساس گناه مخرب بوده و سبب ایجاد اضطراب و افسردگی می‌شود.
در بسیاری موارد آن حسی که افراد دارند در واقع احساس گناه نیست و هیجانی زودگذر است. در برخورد با شرایط و حوادث گوناگون، افراد دچار هیجان می‌شوند و هیجان اعم از شادی و غم، اثرات مثبت و منفی خاص خود را دارد که البته بعد از مدتی در اعمال و افکار افراد به فراموشی سپرده می‌شوند. غمگین یا شاد شدن از بروز یک حادثه و یا مشاهده شرایط خاص سبب عکس العمل مقطعی و کوتاه مدت می‌شود در حالیکه احساس گناه داشتن تبعات دراز مدتی در پی دارد.
با یکي از شرکا سال 70 یا 71 رفته بودیم آبادان برای فروش کامپیوتر، سیستم‌های نرم‌افزاری و شبکه به شهرداری آبادان و با مشاهده شرایط بسیار نامساعد و نامناسب مردم که بعد از جنگ به آبادان برگشته بودند، احساس غم و شرمندگی بزرگی پیدا کرده بودیم و خلاصه در قیمت حسابی تخفیف دادیم ! وقتی برگشتیم و آن حس و هیجان فروکش کرد، فهمیدیم خیلی ارزان قيمت دادیم! و گفتیم که شور حسینی ما رو گرفته بود و این شور حسینی شد یک اصطلاح متداول در زمان عقد قرارداد و فروش! در واقع اون یک شور و هیجان بود و نه یک احساس گناه !
کارآفرین بایستی درک مناسبی از هیجان زودگذر و احساس گناه داشته باشد تا در زمان تصمیم‌گیری بهترین تصمیم ممکن را بگیرد.
نوشته: رضا روحی (عضو هیات موسس کارایا)
